Pianiste Reinild Mees, die eerder in deze kolommen geroemd is om haar inzet voor het onbekend liedrepertoire is de spil in een integrale opname van de liederen van Ottorino Respighi (1879 – 1936)
waarvan zojuist het derde deel is verschenen. De eerdere delen niet gehoord hebbende, moet ik mijn oordeel over Respighi als liedcomponist baseren op deze selectie uit de periode 1917 tot en met 1924. In dit tijdvak is in elk geval geen grote affiniteit met tekstzetting vast te stellen.
Waar Respighi’s tijdgenoot Ildebrando Pizzetti namelijk tekstzegging en dictie telkens kernachtig weet te vatten in melodie en beweging, draait Respighi eerlijk gezegd een beetje om de hete brij heen. Het merendeel van de liederen op deze cd verzandt daardoor in een zoektocht tussen recitatief en melodie, waarbij de voorliefde voor lange teksten en veel modulaties weinig kan wegnemen van de nogal oeverloze indruk.
Maar er zijn opvallende uitzonderingen. Sopra un’aria antica uit de Quattro liriche dal Poema Paradisiaco di Gabriele d’Annunzio. Hier weet de componist de aria Intorno all’idol mio van Marcantonio Cesti (1623 – 1669) op dramatische wijze door de zang te vlechten, waardoor de aandacht dankbaar wordt afgeleid van de in principe nog altijd weinig spitse melodievorming. Respighi’s meesterschap als bewerker wordt in de Quattro arie scozzesi opnieuw bevestigd.
Reinild Mees koos drie voortreffelijke zangers: Andrea Catzel, Leonardo de Lisi en Elisabetta Scano, waarbij de vrouwenstemmen de meeste indruk maken.

Uitvoering 8

Pianiste Reinild Mees is de drijvende kracht achter de Stichting Het 20ste-eeuwse Lied. In die hoedanigheid heeft zij samen met Channel Classics een integrale opname verzorgd van de liederen van Szymanowski. Twee delen Schreker en Respighi kwamen eerder uit en met dit deel 3 zijn ook de complete liederen van Respighi een feit.
Een compliment is op zijn plaats. Gezien de kwaliteit van het vocale oeuvre van deze componist is het verbazingwekkend dat we nu pas over deze verzameling kunnen beschikken en dat het initiatief nota bene in Nederland werd geboren. De zangers komen van over de grenzen en zijn in de bespreking van deel 1 en 2 met enige aarzeling ontvangen (het ging om tenor Leonardo de Lisi en sopraan Andrea Catzel). Op deel 3 is Elisabetta Scano de nieuwkomer, die meteen in de roos schiet met de vier liederen van Armeense dichters. Prachtige muziek die alleen door een Italiaanse zangeres zo ontroerend kan worden vertolkt. En dat blijft zo tot track 11. Daarna is het de beurt aan tenor De Lisi, die het idioom perfect beheerst, maar een enigszins monochroom timbre heeft. De Zuid-Afrikaanse sopraan Andrea Catzel sluit dapper af met vier Schotse volksliedjes (in het Schots). Evenals in de besprekingen van deel 1 en 2 bevestigt deel 3 nog eens onomwonden dat Reinild Mees de heldin van dit project is. Niet alleen als bedenkster maar vooral als musicienne.

Pianiste Reinild Mees registreert het volledige liedoeuvre van Respighi (1879-1936). Bijzonder repertoire van een Italiaanse impressionist, die nooit heeft aangedurfd wat Debussy en Ravel in dezelfde periode presteerden; Respighi bleef een 19de-eeuwer. De neuzige, onbewogen, sfeerloze stem van Elisabetta Scano (sopraan) vermag helaas nauwelijks drie liederen lang te boeien. De tenor Leonardo de Lisi beschikt over een groter palet maar zijn hesige geluid maakt het de luisteraar evenmin makkelijk. De sterren van deze cd zijn de expressieve sopraan Andrea Catzel en Mees zelf. Dit duo doet alleen de laatste cyclus, vier liederen. Had dat nou niet anders gekund?

* * * * *
Respighi Complete Songs, Vol. 3
Scano, de Lisi, Catzel, Mees

This delightful album comprises folksong-inspired gems written during or soon after World War One.

Channel Classics CCS 14998

Pleasure certainly, but I would say pleasure of a mild kind, attends this recital – until the last group, and then one sits up, smiles happily and goes out to bring whoever is available to listen. These are the Quattro arie scozzesi, namely (in order): “The Piper of Dundee”, “When the kye [cows] come hame”, “Within a mile of Edinburgh Town” and “My heart’s in the Highlands”. And they are as delightful as they are unexpected. Here Respighi is found in the role of precursor to Britten. He preserves the traditional tunes and adds a markedly original piano accompaniment reflecting some quality he has found and wants to bring out in the songs themselves. Each has its flavour, rhythmic or harmonic, sometimes with a touch of genius as, I think, in the third verse of “Within a mile”. The singer, too, does well, bringing spirit and a creditable Scots accent, along with a not inappropriately raw voice which mellows for the Burns song.
The soprano here is Andrea Catzel and these songs are her single contribution, the tenor Leonardo de Lisi singing the D’Annunzio settings. The tessitura of these is mostly baritonal; de Lisi copes well but the beauty of his well schooled voice is more apparent when the higher range comes into play. The first half of the programme falls to Elisabetta Scano, a soprano whose tone, though clear enough, lacks variety and richness. These are subtle songs, flexible in their treatment of the verses and calling for refinement of shading in both singer and pianist. They nevertheless remain essentially Italian in feeling, especially in their melancholy: a warmer voice is wanted to do them justice.
Reinild Mees is the sensitive pianist, the informative writer of introductory notes, and the record producer.